Dat we zelf onze grootste criticus zijn zal niemand onbekend in de oren klinken. Zelf heb ik er absoluut ook last van. Ik roep nog steeds dat ik niet kan tekenen. Lekker dan voor iemand die een online mandala ACADEMIE runt. Dat is nogal grootspraak dan he? Hop, nog zo’n veroordeling.

Wat ik bedoel te zeggen als ik zo semi-stoer roep dat ik niet kan tekenen, is dat ik minder goed ben in beeldend tekenen. Honden lijken op paarden, gezichten zijn superscheef en landschappen zijn totaal uit proportie. Steeds als ik het probeer ontmoedigt mijn tekening me totaal. Weg lol. Resultaat? Ik stop er mee en word er geen haar beter in. Want ook de dooddoener ‘oefening baart kunst’ gaat natuurlijk gewoon op.

Een jaar of vijftien geleden begon ik met mandalatekenen. Puur omdat ik dolgraag wilde tekenen, maar het in mijn ogen niet kon. Poeh, is daar even weinig in veranderd dus. Puntje om aan te werken. Maar even wat stappen terug. Waarom wilde ik dan tekenen? De magie! Ik geniet van het geluid dat een potlood maakt op het papier terwijl ik iets maak op een vel papier dat eerst leeg was. Van de geur die kleurpotloden geven of een tekendoos die op kleur ligt word ik serieus nog steeds gelukkig. Het (puzzelend) tekenen en het proces van inkleuren geven me zoveel voldoening. En als je tekening dan af is, dat moment dat je er naar kijkt en vol trots denkt: Sodeju dat heb ik gemaakt! In totale concentratie en ontspanning is er iets uit je handen gekomen dat eerst alleen maar in je fantasie bestond. Als je tekent, creëer je. Het fijne aan een mandala is dat die creatie alles kan zijn wat jij wil. Heel anders dan die ene schoolopdracht: teken je huisdier. Ik zeg altijd: een mandala hoeft niets voor te stellen. Intuïtief, beeldend, rond, recht, van te voren bedacht of in het moment laten ontstaan. Mij geeft dat ontzettend veel rust tijdens het tekenen. Mijn liefde voor de mandala is daarom zo groot.

Maar dan is er vervolgens vaak een oordeel. Mooi. Mooi is een oordeel. Maar met positieve oordelen kunnen we wel omgaan. Vaker is het: ‘Hij is niet perfect.’ ‘Er staat een lijntje scheef.’ ‘Ik heb verkeerde kleuren gekozen.’ ‘Er zit een gaatje van mijn passer zichtbaar in.’ Zo kun jij er vast nog wel eentje noemen in een reactie. Maar even serieus he…..in een museum ooit met je neus dichtbij een beroemd werk gestaan? Het gaat niet om elk detail in je tekening op zich. Het gaat om het geheel dat al die vormen en kleuren samen maken. Dat is je mandala. Niet dat ene stukje waar je buiten een lijntje schoot. Dat is niet je mandala. Dat is een imperfectie. So what?! Volgens Brené Brown zit daarin een enorme kracht.

Toch delen we onze imperfecties niet graag. We vinden het zelfs lastig om imperfecties in onszelf te accepteren. En als we ze niet accepteren vinden we het vaak even lastig om er iets aan te veranderen. We draaien in perfecte cirkeltjes als het op imperfecties aankomt.

Terug naar de mandala. Want ik beweer dat ik iedereen kan leren tekenen. Zelfs al beweer ik ook dat ik zelf niet kan tekenen. Het is dan ook heerlijk om de dag te starten met een e-mail waarin iemand schrijft dat ze veel plezier heeft gehad van de gratis minicursus. ” Wat een heerlijke nieuwe manier van ontspanning is dit voor mij. Ik ben nu ongeveer drie maanden geleden begonnen met tekenen en vind het een hele fijne bezigheid.”
Zie hier even een glimlachende Kim voor je achter haar computer. Met een hart dat zich vult met trots. Niet alleen op het feit dat iemand de Mandala Academie via Google gevonden heeft (hey, blame it on the business woman in me), maar vooral omdat iemand ontspanning gevonden heeft! En een fijne bezigheid!
“Ik heb geprobeerd de boxmandala te maken. Dit is het resultaat.” Vol spanning open ik dan de bijlage. Zie hier voor je hoe de mond van Kim openvalt. Een stralende boxmandala spat van mijn scherm.

Ik kan met niet voorstellen dat je niet even heel vrolijk wordt van deze mandala. Ik had dat wel! Dus ik mail Vivian gelijk dolenthousiast terug met de vraag of ik de mandala mag delen op mijn Facebookpagina binnenkort voor de rubriek ‘uit de oude videodoos’ waar ik mandalalovers aan wil sporen om een oude video er nog eens bij te pakken als uitdaging of ter inspiratie als je wel wil tekenen maar even niet weet wat.

“Jazeker dat mag je doen. Met al die mooie tekeningen vind ik het toch wel erg “eng” om die van mij te laten zien maar daar moet ik gewoon even doorheen denk ik.” En zo sla ik om van 😍 naar 😢. Lieve lieve mensen. Vergelijk jezelf alsjeblieft nooit met anderen. Allereerst omdat we naar anderen veel milder zijn dan naar onszelf. Dat is al een oneerlijke vergelijking. En daarnaast vul je zo in voor andere mensen wat ze er waarschijnlijk van gaan vinden. Je geeft ze niet eens de kans om jouw tekening te bekijken en er van te genieten. Je ontneemt jezelf daarmee bovendien een shitload aan complimenten die je zou krijgen als je hem wel zou delen. Misschien mag je jezelf afvragen waarom je dat doet.

Geloof mij nou, elke tekening is mooi genoeg om hem te delen als je dat zelf graag wil. Laat je niet tegenhouden door je eigen oordelen. Tekenen vergt moed. Want voor je begint weet je nooit wat het echt wordt. Of het ‘lukt’ zoals je je het met je geestesoog voor je ziet. Of misschien zelfs mooier of verrassender. Minder mooi misschien maar wel genoten aan de tekentafel en een moment voor jezelf gehad. Gepuzzeld en gefrustreerd geweest maar na zes keer opnieuw beginnen toch dat ontwerp op papier gekregen. Trots! In het ergste geval heb je geleerd dat iets je niet ligt. Ook belangrijk. Hoef je daar je tijd niet meer aan te verdoen en hoef je je dat ook nooit meer af te vragen. Kun je een cursus pottenbakken gaan proberen ofzo.

Mandalatekenen draagt bij aan een positief zelfbeeld. Veel mensen denken dat ze het niet kunnen als ze er aan beginnen en zijn oprecht verrast wat voor gaafs ze maken met een passer, wat vormen en kleur. Dat geluksgevoel mag je altijd delen met de wereld. En komt er kritiek? Steek dan gewoon je tong uit en glimlach er om. Ook als die kritiek uit jezelf komt. En Vivian? Die kan er niet meer omheen. Met haar toestemming heb ik haar de vuurdoop gegeven en haar tekening gedeeld op de Facebookpagina. Ik wens dat er nog veel van haar creaties gaan volgen. Al dan niet gedeeld met andere mandalalovers.

P.S : Wil jij de boxmandala tekenen? Dat kan via deze link.

P.P.S. : Alle begrip voor mensen die hun redenen hebben om een tekening niet te delen. Sommigen houden we nu eenmaal liever voor onszelf. Wat ik heb willen zeggen is: laat je niet tegenhouden het wel te doen omdat je jezelf vergelijkt met anderen. We zijn allemaal uniek en staan allemaal op een ander stuk van ons creatieve pad. Als er één warme Facebookgroep is waar iedereen zijn/haar mandalacreatie kan delen zonder veroordeeld te worden is het wel de Mandala Academie Inspiratiegroep.